Powierzchnia:
777,7 ha
Ludność:
stan na 31 grudnia 2023 r.: 321 mieszkańców
Sołtys:
Marcin Modras, Osice 17, tel. 884 664 971
Rada Sołecka:
- Wojciech Greber
- Ryszard Kussauer
- Klaudia Radzymirska
- Wioleta Gutiar-Radzymirska
- Anna Bielińska
- Andrzej Radzymirski
Charakterystyka miejscowości:
Wieś charakteryzuje się zwartą zabudową. Plan przewiduje niewielkie uzupełnienia istniejącego, historycznego układu.
Zarys historyczny miejscowości:
SŁOWNIK KRÓLESTWA POLSKIEGO TOM VIII (opis z roku 1882)
Osice niemiecka nazwa Wossitz, w dokumentach również Osyze, Osycze. Wieś na gdańskich Żuławach w powiecie gdańskim. Stacja pocztowa w Cedrach Wielkich. Parafia katolicka w Giemlicach, szkoła i ewangelicki kościół parafialny. 19 km na południowy -wschód od Gdańska. W Osicach 14 gospodarstw gburów, 3073.03 mórg powierzchni. W 1868 roku było 415 mieszkańców w tym 190 katolików, 225 ewangelików i 25 domów mieszkalnych. W roku 1875 wieś liczyła 390 mieszkańców.
W 1308 roku Władysław Łokietek nadaje synom Unisława to jest Jakubowi kasztelanowi tczewskiemu i Janowi podkomorzemu tczewskiemu dziewięć wsi w tym Osycze. W 1310 nabywa od nich tę wieś Zakon Krzyżacki, w 1552 król Zygmunt odnowił zaginiony przywilej dla wsi. Według niego obejmował 41,5 włók, za które po 2 grzywny bez 4 skojców rocznego czynszu płacić będą i cokolwiek pieprzu. Kilka dni mają również "czynić tłokę".
W XVI wieku protestanci przejęli tutejszy kościół katolicki. Pierwszy pastor przybył w 1573 roku. Z początku była tu tylko filia, która należała do kościoła w Steblewie. Parafia powstaje w roku 1560. Początkowo kościół był wąski, dopiero w 1767 roku wysunięto północną ścianę dalej i wybudowano wieżę z pruskim murem. Najstarsze części murów pochodzą z XV wieku. Z zabytków sztuki warto wymienić mosiężny pająk o 12 ramionach.
Zabytki:
W centrum miejscowości znajduje się kościół filialny p.w. św. Antoniego Padewskiego, którego początki sięgają XIV wieku. Pierwszy kościół zbudowany w XIV wieku w konstrukcji szkieletowej, na planie prostokąta, przykryty drewnianym stropem. W końcu wieku XIV lub na początku wieku XV wymiana ścian szkieletowych na murowane. Do dzisiejszych czasów przetrwało w niezmienionym stanie wyposażenie kościoła z XVI – XVIII wieku. Wieża kościelna zbudowana w 1767 roku jest konstrukcji szkieletowej wypełnionej cegłą pokrytą tynkiem. Godny uwagi jest barokowy chór muzyczny z prospektem organowym oraz oryginalne stalle żuławskich sąsiadów. Dawna plebania zbudowana w drugiej połowie XVIII wieku. Na terenie miejscowości znajdują się dwa domy podcieniowe, jeden z nich zbudowany został w 1770 roku natomiast drugi pochodzi z 1844 roku. Budynki te zachowały wiele oryginalnych detali architektonicznych świadczących o ich dawnej świetności.
|
|
