Gmina Suchy Dąb powstała jako jedna z pierwszych po zakończeniu II wojny światowej w 1945 roku na terenie Pomorza. Nowi osadnicy z województw wschodnich i centralnej Polski przybyli, aby osiedlić się i zagospodarować ziemie opuszczone przez Niemców. Pierwszymi osadnikami, którzy dotarli do Suchego Dębu byli: Lipiński, Mytkowski, Małecki, Walczak i inni. W 1945 roku Józef Walczak organizuje piekarnię, a w 1948 roku Stanisław Pawłowski rzeźnię. Polską szkołą kieruje Józef Kulasiak, a wraz z nim uczą Stefania Kulasiak, Helena Markiewicz i Barbara Foryńska. Po wojnie organizuje się również życie parafialne. Msze św. odprawiano w sąsiedztwie zrujnowanego kościoła w pobliskiej plebanii.
Gmina Suchy Dąb funkcjonuje do roku 1974. Zniknęła wraz z reformą administracyjną przeprowadzoną w epoce Edwarda Gierka. Po zmianie granic administracyjnych wszystkie wsie sołeckie weszły w skład gminy Pszczółki. Zmiany w Polsce po roku 1989 doprowadziły do rozwoju samorządności jako podstawowej formy rozwiązywania lokalnych problemów, wypierając centralne sterowanie. Fala zrywu samoorganizacji dotarła również do Suchego Dębu. Zawiązano komitet, którego zadaniem było przywrócenie gminy Suchy Dąb.
2 kwietnia 1991 roku na mocy rozporządzenia Rady Ministrów, reaktywowano gminę Suchy Dąb. W jej skład weszło osiem wsi sołeckich: Grabiny – Zameczek, Koźliny, Krzywe Koło, Osice, Ostrowite, Steblewo, Suchy Dąb i Wróblewo. 21 maja 1991 odbyło się pierwsze posiedzenie nowo powołanej Rady Gminy. W jej skład wchodzili: Benedykt Ryszard, Cymski Władysław, Cyra Małgorzata, Debert Jan, Florian Edward, Gardziński Kazimierz, Heczko Czesław, Jankowski Zbigniew, Klepacz Marek, Kułaga Józef, Kowalski Marian, Kozakiewicz Tadeusz, Medyk Stanisław, Wawrzak Euzebiusz i Zawisza Stanisław.
Dzisiaj od tych wydarzeń mija ćwierćwiecze, ale warto przywoływać pamięć o wydarzeniach i ludziach z przeszłości dzięki którym ponownie funkcjonuje gmina Suchy Dąb.
