Wieś Steblewo położona jest nad Wisłą we wschodniej części Gminy Suchy Dąb. Nazwa wywodzi się od słowa STOBŁO – źródło w znaczeniu trzcina, wodorost z postacią rdzenia stob. Początki osady sięgają czasów średniowiecza. W końcu XIII w. zaczyna się gospodarcze opanowywanie Żuław, rozpoczyna się akcja osadnicza, a co więcej zostają zapoczątkowane prace melioracyjne w delcie Wisły. Wiemy o istnieniu wału zwanego „starą tamą”, który ciągnął się od Steblewa w kierunku północnym, obok wsi Długie Pole, Cedry Wielkie, Cedry Małe w okolicach Wiślinki. Mogła „stara tama” pełnić funkcje komunikacyjne i wypełniać rolę wału przeciwpowodziowego. Pierwsi mieszkańcy tych ziem byli słowiańskimi osadnikami pod rządami dynastii Piastów. Jednym z jej przedstawicieli był Sambor władca Księstwa Gdańskiego, który dbał o rozwój gospodarczy i chrystianizację swych ziem. Po zajęciu Pomorza Gdańskiego przez Krzyżaków, wieś znajdowała się w obrębie posiadłości komturii gdańskiej. Cały ten obszar nazywano Żuławami Steblewskimi i w tym rejonie koncentrowały się wszelkie prace zabezpieczające Niziny Gdańskiej przed Wisłą.
Zakon, na ziemi czyni nowe nadania. Nadawał parcele na prawie chełmińskim, tzn. przydzielał właścicielowi ziemskiemu grunty na własność i powierzał mu podział ziemi pośród chłopów. W 1317 roku jest wzmiankowany sołtys Wilhelm de Stubelov. W 1343 roku w zamku Grabiny podpisano przywilej dla wsi Steblewo. Wówczas wielki mistrz Zakonu Ludolf Koenig, nadał Henrykowi von Wernersdorf (Henryk z Pogorzałej Wsi) wieś do lokacji. Areał wsi powiększono do 77 i pół włóki (1 włóka 16,8 ha). Z tego 23 i pół włóki znajdowało się poza groblą. Ówczesny proboszcz otrzymał 4 włóki wolne od czynszu, sołtys zaś 6 włók i 1/3 sądowych kar pieniężnych. Świadczenia naturalne (pieprz) i szarwark (roboty pańszczyźniane przy drogach i mostach lub opłaty na ich utrzymanie) zostały zamienione na rentę pieniężną.
Wiek XVII przyniósł długotrwałe wojny ze Szwedami. Pierwsza fala bitew rozegrała się w latach 1626 – 1629. Na początku lipca 1626 roku, kiedy Gdańsk przygotowywał się do spodziewanego oblężenia przez Szwedów. Steblewo i Ostrowite wezwane zostały do rozpoczęcia w tym okresie wożenia ziemi na wały przy Bramie Żuławskiej. W sierpniu 1626 roku Szwedzi pod wodzą Gustawa Adolfa spalili Żuławy i liczne wsie, należące do miasta Gdańska. Latem 1628 roku ponownie splądrowali Żuławy Gdańskie. Zniszczony przez Szwedów kościół, odbudowano przy wydatnej pomocy Gdańska. Okna w nim ufundowali burmistrzowie gdańscy oraz rajca Rudiger, ambonę zaś – co ciekawe mieszkańcy Lubeki. Świątynia w Steblewie posiadała organy wyposażone w 14 głosów i wibrator.
W 1655 roku ponownie najechali Polskę Szwedzi, tym razem pod wodzą króla Karola Gustawa. „Potop” ogarnął cały kraj. W 1656 roku gdańszczanie wznieśli nieopodal wsi szaniec, który miał bronić dostępu do Wisły. 600 żołnierzy gdańskich broniło się w szańcu, który został specjalnie zbudowany na potrzeby obrony. 4000 oddział szwedzki zaatakował z kierunku Koźlin i Grabiny. Szaniec podobnie jak wieś zajęty przez wojska szwedzkie, którymi dowodził król Karol Gustaw. Szwedzi zmusili też do poddania się kilkusetosobową załogę gdańską z umocnień koło Steblewa i sami zajęli silnie umocniony obóz. Przypadkowy strzał z muszkietu potraktowano jako próbę skrytobójczego zamachu na króla szwedzkiego stał się przyczyną wycięcia w pień maszerującej po poddaniu się załogi gdańskiej. Do dziś wśród mieszkańców funkcjonuje potoczna nazwa „cmentarza szwedzkiego” na rogatkach wsi.
Działaniom wojennym towarzyszyło wielkie spustoszenie posiadłości wiejskich, które należały do Gdańska w tym i w Steblewa. Dodatkowe straty spowodowało przerwanie 27 lutego 1657 roku, przez Szwedów tam i zalanie części Żuław. Znalazły się one pod wodą, próby zasypania wyrwy zostały uniemożliwione przez króla szwedzkiego Karola X Gustawa, który chciał się zemścić na Gdańsku. Skutki powodzi były zastraszające. Małe skrawki ziemi nadawały się do uprawy w Steblewie tylko 8 włók (1 włóka to 16,8 ha).
ŻYCIORYS KAROLA GUSTAWA (1622–1660) z rodu Wittelbachów król Szwecji od 1654 roku. Kontynuował politykę poprzedników do rozciągnięcia kontroli nad Morzem Bałtyckim. W 1655 roku zaatakował Polskę, zajął dużą część jej terytorium. Wypierany w wyniku rosnącego oporu wycofał główne siły z Polski i zaatakował Danię. Poniósł porażkę w wojnie z koalicją (Dania, Polska, cesarz, Holandia, Brandenburgia). Przyspieszył rokowania pokojowe zakończone po jego śmierci, traktatem w Oliwie.
Warto pamiętać o potyczce gdańsko – szwedzkiej w pobliżu Steblewa w 360 rocznicę jej przebiegu.
